Smirnoff vertelt
Ik heb vandaag voor het eerst geoefend met mijn Optical Character Recognition Software (OmniPage SE) en dat is heel indrukwekkend. Ik heb een pagina gescand van een boek dat ik momenteel aan het lezen ben. Het zijn de memoires van een illustere KLM vlieger, Iwan Smirnoff - de eerste memoires uit 1938 toen hij waarschijnlijk verwachtte niet veel meer te beleven; zijn tweede memoires zouden in 1947 verschijnen. En daar val ik jullie graag later weer eens mee lastig.
Smirnoff vertelt en het is geweldige kost. Het eerste deel van het boek is een oogetuigenverslag van de eerste wereldoorlog aan het Russische front zowel eerst in de loopgraven en later ook in de lucht. Ik heb eigenlijk sowieso drie fragmenten die ik wilde delen met mijn acht of negen lezers - ja het publiek groeit! Ik heb een fragment over Anthony Fokker, een stuk over de verwachting dat de luchtvaart de wereldvrede zou bevorderen, en onderstaande spannende scene uit de cockpit van een Franse Spad tweedekker uit 1917. Ik wilde in deze post eerst maar even beginnen met die scene - met dank aan OmniPage SE!
Ik denk dat Smirnoff hier zit in een Morane-Saulnier Morane eendekker. Hij heeft echter ook gevlogen met Nieuports en Spads. Ik moet het nazoeken, wat een van zijn Nieuports was ook een eendekker (Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, 65). Zie ook mijn onderschrift bij de andere foto.
"Het allerergste wat den vlieger in de lucht overkomen kan, is lekkage in het benzinetoevoersysteem, of een treffer in de benzinetank. Ik viel eens een machine aan, die rustig bezig was te zigzaggen over de Russische loopgraven. We zaten op 3000 M. en het werd een dodelijk gevecht van man tegen man. Plotseling kreeg ik een douche van benzine over mij heen, een kogel was door mijn tank gegaan. Een ontzettende stank bedwelmde mij bijna en mijn ogen brandden van de pijn. Ik was doordrenkt van de benzine, door mijn dikke vliegoverall heen. Onmiddellijk zette ik contact af, want er hoefde maar één druppel benzine over de hete uitlaat pijp van de motor te komen, om alles in lichtelaaie te doen opgaan en dan was het afgelopen. Ik begreep niet, dat de tank niet ontploft was en toen ik eindelijk mijn ogen zo goed mogelijk van benzine had bevrijd, zag ik nog een kansje om aan de greep van den man met de zeis te ontkomen. Ik verloor snel hoogte en was inmiddels tot zeshonderd meter gedaald. En snel rijpte toen mijn plan. Onder mij lag een groot meer. Ik zou vlak boven het water mijn motor weer aanzetten; mocht er onverhoopt toch nog brand uitbreken, dan had ik nog een kans om mijn machine op het water te zetten. Die kans was wel niet groot, want ik zou toch nog altijd met de nodige snelheid op het water terechtkomen. Er zat evenwel niets anders op. Vlak boven het water zette ik mijn contact aan, instinctmatig hield ik de linkerhand voor mijn ogen om ze tegen de vlammen te beschermen, maar de ontzettende angst, toen de dood mij van twee kanten toegrijnsde, ging over in één zucht van verlichting, toen de motor normaal, zacht zoemend opliep naar zijn toerental en mijn vrees voor brand was weggenomen. Onmiddellijk wendde ik mijn jager in de richting van het vliegkamp. Ik hoopte slechts, dat er nog voldoende benzine in mijn tank zat om dat te halen, maar wist mij overigens veilig. Mijn eerste blik na de landing gold vanzelfsprekend de tank. Er zat een groot gat in aan de voorzijde. De kogel was er aan de bovenzijde weer uitgevlogen." Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, 86-87).
Smirnoff met een van de neergeschoten tegenstanders die het duel met hem had overleefd. "Een door mij gemaakte krijgsgevangene... zijn machine had hij in brand gestoken en z'n uniform met alles wat daarbij hoorde in 't vuur gegooid. Zijn Russische pet hebben wij hem verstrekt" (Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, foto tegenover pagina 49; ook gepubliceerd in Anne Robertson Coupar, The Smirnoff Story (London 1960). "The Russian fighter pilot Ivan Smirnoff of the 19th Fighter Detachment was probably the only one who attained five or more victories flying either the Type N, Type I, or Type V Morane 'Bullet' monoplanes" (citaat van een online geschiedenis van de verschillende Morane-Saulnier vliegtuigtypes). De doodskop was het embleem van 19e eskader (19KAO), het elitaire "Doodshoofdeskader" dat onder leiding stond van Koussakoff.
Gewijzigd op 23 juni: foto en bijschriften toegevoegd.
Smirnoff vertelt en het is geweldige kost. Het eerste deel van het boek is een oogetuigenverslag van de eerste wereldoorlog aan het Russische front zowel eerst in de loopgraven en later ook in de lucht. Ik heb eigenlijk sowieso drie fragmenten die ik wilde delen met mijn acht of negen lezers - ja het publiek groeit! Ik heb een fragment over Anthony Fokker, een stuk over de verwachting dat de luchtvaart de wereldvrede zou bevorderen, en onderstaande spannende scene uit de cockpit van een Franse Spad tweedekker uit 1917. Ik wilde in deze post eerst maar even beginnen met die scene - met dank aan OmniPage SE!
Ik denk dat Smirnoff hier zit in een Morane-Saulnier Morane eendekker. Hij heeft echter ook gevlogen met Nieuports en Spads. Ik moet het nazoeken, wat een van zijn Nieuports was ook een eendekker (Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, 65). Zie ook mijn onderschrift bij de andere foto.
"Het allerergste wat den vlieger in de lucht overkomen kan, is lekkage in het benzinetoevoersysteem, of een treffer in de benzinetank. Ik viel eens een machine aan, die rustig bezig was te zigzaggen over de Russische loopgraven. We zaten op 3000 M. en het werd een dodelijk gevecht van man tegen man. Plotseling kreeg ik een douche van benzine over mij heen, een kogel was door mijn tank gegaan. Een ontzettende stank bedwelmde mij bijna en mijn ogen brandden van de pijn. Ik was doordrenkt van de benzine, door mijn dikke vliegoverall heen. Onmiddellijk zette ik contact af, want er hoefde maar één druppel benzine over de hete uitlaat pijp van de motor te komen, om alles in lichtelaaie te doen opgaan en dan was het afgelopen. Ik begreep niet, dat de tank niet ontploft was en toen ik eindelijk mijn ogen zo goed mogelijk van benzine had bevrijd, zag ik nog een kansje om aan de greep van den man met de zeis te ontkomen. Ik verloor snel hoogte en was inmiddels tot zeshonderd meter gedaald. En snel rijpte toen mijn plan. Onder mij lag een groot meer. Ik zou vlak boven het water mijn motor weer aanzetten; mocht er onverhoopt toch nog brand uitbreken, dan had ik nog een kans om mijn machine op het water te zetten. Die kans was wel niet groot, want ik zou toch nog altijd met de nodige snelheid op het water terechtkomen. Er zat evenwel niets anders op. Vlak boven het water zette ik mijn contact aan, instinctmatig hield ik de linkerhand voor mijn ogen om ze tegen de vlammen te beschermen, maar de ontzettende angst, toen de dood mij van twee kanten toegrijnsde, ging over in één zucht van verlichting, toen de motor normaal, zacht zoemend opliep naar zijn toerental en mijn vrees voor brand was weggenomen. Onmiddellijk wendde ik mijn jager in de richting van het vliegkamp. Ik hoopte slechts, dat er nog voldoende benzine in mijn tank zat om dat te halen, maar wist mij overigens veilig. Mijn eerste blik na de landing gold vanzelfsprekend de tank. Er zat een groot gat in aan de voorzijde. De kogel was er aan de bovenzijde weer uitgevlogen." Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, 86-87).
Smirnoff met een van de neergeschoten tegenstanders die het duel met hem had overleefd. "Een door mij gemaakte krijgsgevangene... zijn machine had hij in brand gestoken en z'n uniform met alles wat daarbij hoorde in 't vuur gegooid. Zijn Russische pet hebben wij hem verstrekt" (Iwan Smirnoff, Smirnoff vertelt (Amsterdam 1938, foto tegenover pagina 49; ook gepubliceerd in Anne Robertson Coupar, The Smirnoff Story (London 1960). "The Russian fighter pilot Ivan Smirnoff of the 19th Fighter Detachment was probably the only one who attained five or more victories flying either the Type N, Type I, or Type V Morane 'Bullet' monoplanes" (citaat van een online geschiedenis van de verschillende Morane-Saulnier vliegtuigtypes). De doodskop was het embleem van 19e eskader (19KAO), het elitaire "Doodshoofdeskader" dat onder leiding stond van Koussakoff.
Gewijzigd op 23 juni: foto en bijschriften toegevoegd.
posted by Luepp at 7:01 p.m.
6 Comments:
Jeetje, dat was spannend zeg. Zoiets verwacht je van Bond, James Bond. Maar niet van een man waar ze wodka naar vernoemd hebben. (hahaha)
Als je daar te veel van drinkt (vodka) komen er ook vlammen, wat een adembenemend verhaal, zeker weer zo'n boek wat je in één ruk uitleest, spannend, wanneer wordt het vervolgd ? (ik moet de letters fartbhgt inklikken, here is to you "old f***" ?)
Waar heb je het over, Sien, welk woord zoek je. (Pas op. Je glas valt!) Maar wat leuk dat je dit leuk vindt. Die andere fragmenten zal ik nu zeker plaatsen :-)
an old fart, perhaps...heb ik niet verzonnen, ben niet altijd dronken ! (wat een reputatie.)
Jeetje wat een rotwedstrijd, ga gauw naar bed !
Don't cry for me...
Ik zat op het puntje van mij stoel, Huib, ga je meer plaatsen of neem je het boek van de zomer mee (als jullie niet al te veel bagage hebben)? Dan ga ik het zeker lezen!
Een reactie posten
<< Home