Een Workaholistische Visie - niet centreren

Het geheel is meer dan de som van de onderdelen. Over de vrucht van mijn arbeidsinspanningen vandaag heb ik gelukkig niet te klagen. Vandaag heb ik de eerste voorbeelden van een nieuwe set Game Graphics de deur uitgedaan, netjes voorzien van een verantwoording in tekst, en ik denk dat het werk behoort tot het leukste, meest sprankelende, originele en mooiste is dat ik in dat weinig glamoureuze genre heb gemaakt. Ik ben dus tevreden. En Ik ben inderdaad gek genoeg om nog even een poststukje in elkaar te flansen na eerst elf uur achtereen te hebben gewerkt, op alweer de zoveelste dag, aan een veeleisende ontwerpklus en dan nog een uurtje of twee te hebben gecorrespondeerd met lieden van de customer support afdelingen van softwarehuizen. Sien heeft me daartoe geinspireerd: "Crazy Horses, Ahee, Ahee!" Niet dat ik heel veel te melden heb. Of ja, eigenlijk teveel. Ik moest bijvoorbeeld nog wat schrijven over een geschiedenisboek dat ik tot vorige week tussendoor heb gelezen, maar dat komt later wel. Ik had het ook moeten hebben over de Japanse zonnekijker die zojuist is gelanceerd. Komt ook nog. Of over het Tiroler schlagerfestival ter gelegenheid waarvan ik zelfs een kort filmpje heb gemaakt. Doe ik zeker nog. En wat heb ik nou eigenlijk al van de vacantie in Engeland gezegd? Of over hoe het moet zijn om door een taalpuritein te zijn gedwongen om vacantie konsekwent met een "c" te schrijven omdat je van haar houdt en omdat je weet dat ze dat zo belangrijk vindt? En over cricket heb ik evenmin iets geschreven. Ik kwam tijd tekort. Die ben ik misschien ook gewoon kwijt. "No use crying over spilt milk" of, mooier natuurlijk en een klein beetje anders maar zeker veel toepasselijker, "Tempo perduto non s'acquista mai". Ja, over Torquato Tasso zouden we het eens moeten hebben.

Goed, ik weet het, ik raaskal zowat. Er gebeurde trouwens genoeg op onze blogs. Sien is weer terug van weggeweest en gelukkig hebben we ons ook prima kunnen vermaken met de Toscaanse vacantiefilms die John heeft gepubliceerd. Feliz heeft ook mooie dingen geschreven. Van harte aanbevolen.

Dus waar wilde ik het vanavond dan nog over hebben? Over de geweldige muziek die ik de afgelopen weken heb aangeschaft via de iTunes winkel. Muziek van A.R. Rahman en Country Rock van Sara Evans, Rascal Flatts en Tim McGraw's Beautiful People. Ach, ik zal nu even volstaan met een kleinigheidje dat maar een heel beetje riekt naar de kritiek die ik in overmatige proporties pleeg te hebben voor "marketingdennenapples" (om het woord maar te kuisen). Al is het maar om te laten zien dat weer aan het "mellowen" ben.


Het plaatje bij dit praatje

"Centreren, zul je", blaffen ze altijd, "centreren!" Prachtig is het dan om te lezen hoe onder het kopje "Favorite album cover design, artwork, photography or packaging" wordt verwezen naar Herbie Hancock's Inventions and Dimensions uit 1963, een album dat ik zelf overigens niet bezit - bedenk daarbij wel dat we het hier over een van mijn favoriete musici hebben! "This cover is perfect in every way", stelt de schrijver die, net als ik, onder een betekenisloze naam schuilgaat. "I particularly like the off-centered symmetry so the Blue Note logo has room to fit comfortably on the darkness of the building." (Bron).

Nee, we denken niet aan centreren! We will fight them on the beaches. We will NEVER surrender.