Had je wat?

"You call THAT a knife?!"

Ik ben vanmiddag naar de Veteranendag geweest. In Den Haag. Ik heb gesproken met een paar veteranen. Een uit Bosnie en een uit Nederlands Indie. Die laatste was 80 jaar oud. Hij is er drie en een half jaar geweest. Als infanterist. Al die tijd bij hetzelfde battaljon gebleven. "Ja, het dunde wel wat uit op den duur." Vooral door ziektes. Maar ook door ongelukken. En natuurlijk gevechtshandelingen. "Maar wij hebben niet heel veel geschoten, hoor." Dat konden ze ook niet zo goed "Hier heb je vijf patronen, zorg ervoor dat je de hulzen weer inlevert!" Zo ging de schietoefening toen en, zo kon de Bosnie-veteraan vertellen, zo ging het ongeveer ook in de negentiger jaren. "Ja maar jullie kregen goede spullen mee." Dat klopte. Maar omdat de Bosnie-veteraan kwartiermeester is geweest had hij het toch ook Spartaans gehad.

Prachtige verhalen, heel goed. "Ja, het was een rotzooitje in Indie, toen we daar aankwamen. De Engelsen zaten daar maar ze voerden niet veel uit. De Japanners moesten toen de orde houden, hadden al hun wapens nog, maar ze deden ook niks. De orde herstellen, dat moesten wij daar gaan doen. Maar we kregen weinig medewerking, zelfs niet van de plantagehouders. Er was er een die ons onderdeel zelfs weigerde water te geven. Maar we staan hier niet voor onszelf, we zijn hier bezig voor uw veiligheid! Maakte geen verschil. Toen hebben we de volgende ochtend een klopjacht op rebellen georganiseerd. Dwars door de plantage heen. Onderweg hebben we natuurlijk water gehaald.

Ik heb meneer gevraagd of de reis ernaartoe niet vervelend moet zijn geweest. Nou, dat was het zeker. Met de Van Oldenbarneveldt. Drie of vier weken opgesloten in het ruim, hutje bij mutje. Ja, maar dan zonder hutje. Ze sliepen in hangmatten die boven de tafels waren opgehangen. Daar hebben ze geleefd al die weken lang. En de spanningen broeiden. Op een dag werd de verjaardag van de kleine prinses Beatrix gevierd. De officieren hielden boven een groot feest. Wij kregen alleen maar oranje Tom Poucen. Dat heeft wel tot een soort opstand geleid. Dat hadden ze niet moeten doen...

Ik heb de beide heren bedankt en ben snel mezelf gaan verplaatsen toen ik erachter kwam dat het defile van de andere kant afkwam - ja, ik ken Den Haag helemaal niet. Ik zou alleen ruggen op band krijgen. Ik heb me aan de hofvijver opgesteld voor het mooiste shot van de Fly By. Maar met mijn lens blijven de toestellen kleine stipjes. Dus ben ik verder stroomafwaarts van het defile gaan staan. Daar heb ik talloze mooie portretten van veteranen voorbij zien komen. Schitterend.

Op het Malieveld was een soort tentenkamp met beursstandjes opgesteld. Hier uw Patriotraket! Hier uw tank! Heel leuk allemaal. En toen het orkest van de koninklijke landmacht Glenn Miller muziek ging spelen werd er zowaar gedanst door de veteranen. Sommigen met hun vrouwen. Sommigen alleen. Met hun stok. Of nee, die werd terzijde gegooid!

Een geweldige dag.

Noten. Ik heb leuke opnames gemaakt en zal zeker een filmpje monteren voor mijn voorgenomen erfgoed themakanaal. De scene van de solo danser is echt te mooi om waar te zijn. Later komt er ook een NOS camerman bij. Die heeft mooiere shots vooral omdat hij kon varieren van standpunt, om hem heen kon lopen en in de kijkrichting van de danser stond. Maar ik was daar alleen en kon mijn statief en tas nietr in die drukte alleen laten. Ja, ik zat vast aan mijn "zooi". Desalniettemin zijn het leuke shots.

Een verslag van een van de zeereizen van Nederlandse troepen naar Indie met de Johan Van Oldenbarneveldt trof ik hier aan.