Wat moeten de buren wel niet denken?"

Ik wilde vandaag eigenlijk mijn post verwijderen over de zaak van Rita Verdonk versus de vrouw die we hebben leren kennen als Ayaan Hirsi Ali. "Een pennelikster realiseert zich dat zij op oer-Nederlandse wijze kan excelleren door met formaliteiten opzichtig 'lekker belangrijk' te doen". De post was best wat verwarrend, toegegeven, maar op zich gewoon netjes. Ik was verontwaardigd over Zembla, over Verdonk, over wilde reacties van Telegraaflezers - wildplassers inderdaad - en over de algehele nalatigheid om rekening te houden met onze internationale reputatie. Ja, ik geef het toe, ik maakte me ook druk over de vraag "Wat moeten de buren wel niet denken?"

Maar op het moment van schrijven schalt de herhaling van de inmiddels volgende aflevering van Zembla op de achtergrond. Ze gaat over de hardheid van Verdonk. Deze week een actuele kwestie, constateert Zembla. Vooral deze week is de kwestie actueel omdat Ayaan Hirsi Ali niet de Nederlandse nationaliteit zou hebben. Waar, vraagt de Man-Bijt-Hond stem van Zembla zich quasi-kritisch as, komt toch die hardheid vandaan?
Zembla schijnt me nu toch wel heel hypocriet toe. Ze hebben nogal wat kritiek gekregen, de afgelopen week, op hun journalistieke onbezonnenheid. Probeert het journalistieke clubje van Driehuis hiermee nu een soort compensatie te geven voor de gedane schade van de vorige aflevering? De lopende uitzending impliceert in ieder geval dat er meer begrip moet zijn voor de ingewikkelde situaties waarin de individuele asielzoekers doorgaans verkeren.
Ik zou zou zeggen: NEE nou wordt i MOOI! Zembla wijdt eerst een relschoppende aflevering aan het individuele geval van mevrouw Hirsi Magan Ali met de kennelijke bedoeling om haar publiekelijk te verklikken of te "ontmaskeren" als fraudeur en leugenaar. De volgende week, dat is deze week, beuken ze op Verdonk in door met hetzelfde neerbuigende toontje haar halstarrige nadruk op regeltjes te hekelen.

Altijd zomaar overal op tegen zijn, ad hoc, opportunistisch en inconsequent, maar hoe dan ook altijd neerbuigend. Dat lijkt inmiddels het devies te zijn van de opiniërende journalistiek in het mooie Hilversum.