Rotte appel

Goeie actie van Greenpeace.

Nee, het is niet omdat ik net ook een Sony Vaio heb gekocht maar we moeten niet blind zijn voor de problemen van vervuiling - noch voor die van de export van afvalstoffen naar de "derde" wereld. Ik las een paar weken geleden al op de BBC nieuws website dat Apple Computers zich veel te weinig hebben ingespannen om hun producten zo milieu-vriendelijk mogelijk te maken. Met andere woorden - de schoonheid van buiten gaat helaas gepaard met vuiligheid van binnen. Dat valt ons tegen. Zwaar tegen. Schitterend vind ik daarom het beroep dat Greenpeace op Apple doet in de vorm van deze website. Uiterlijke schijn bedriegt.

Noot. Ik vernam het van MacOsX.nl.

Een Workaholistische Visie - niet centreren

Het geheel is meer dan de som van de onderdelen. Over de vrucht van mijn arbeidsinspanningen vandaag heb ik gelukkig niet te klagen. Vandaag heb ik de eerste voorbeelden van een nieuwe set Game Graphics de deur uitgedaan, netjes voorzien van een verantwoording in tekst, en ik denk dat het werk behoort tot het leukste, meest sprankelende, originele en mooiste is dat ik in dat weinig glamoureuze genre heb gemaakt. Ik ben dus tevreden. En Ik ben inderdaad gek genoeg om nog even een poststukje in elkaar te flansen na eerst elf uur achtereen te hebben gewerkt, op alweer de zoveelste dag, aan een veeleisende ontwerpklus en dan nog een uurtje of twee te hebben gecorrespondeerd met lieden van de customer support afdelingen van softwarehuizen. Sien heeft me daartoe geinspireerd: "Crazy Horses, Ahee, Ahee!" Niet dat ik heel veel te melden heb. Of ja, eigenlijk teveel. Ik moest bijvoorbeeld nog wat schrijven over een geschiedenisboek dat ik tot vorige week tussendoor heb gelezen, maar dat komt later wel. Ik had het ook moeten hebben over de Japanse zonnekijker die zojuist is gelanceerd. Komt ook nog. Of over het Tiroler schlagerfestival ter gelegenheid waarvan ik zelfs een kort filmpje heb gemaakt. Doe ik zeker nog. En wat heb ik nou eigenlijk al van de vacantie in Engeland gezegd? Of over hoe het moet zijn om door een taalpuritein te zijn gedwongen om vacantie konsekwent met een "c" te schrijven omdat je van haar houdt en omdat je weet dat ze dat zo belangrijk vindt? En over cricket heb ik evenmin iets geschreven. Ik kwam tijd tekort. Die ben ik misschien ook gewoon kwijt. "No use crying over spilt milk" of, mooier natuurlijk en een klein beetje anders maar zeker veel toepasselijker, "Tempo perduto non s'acquista mai". Ja, over Torquato Tasso zouden we het eens moeten hebben.

Goed, ik weet het, ik raaskal zowat. Er gebeurde trouwens genoeg op onze blogs. Sien is weer terug van weggeweest en gelukkig hebben we ons ook prima kunnen vermaken met de Toscaanse vacantiefilms die John heeft gepubliceerd. Feliz heeft ook mooie dingen geschreven. Van harte aanbevolen.

Dus waar wilde ik het vanavond dan nog over hebben? Over de geweldige muziek die ik de afgelopen weken heb aangeschaft via de iTunes winkel. Muziek van A.R. Rahman en Country Rock van Sara Evans, Rascal Flatts en Tim McGraw's Beautiful People. Ach, ik zal nu even volstaan met een kleinigheidje dat maar een heel beetje riekt naar de kritiek die ik in overmatige proporties pleeg te hebben voor "marketingdennenapples" (om het woord maar te kuisen). Al is het maar om te laten zien dat weer aan het "mellowen" ben.


Het plaatje bij dit praatje

"Centreren, zul je", blaffen ze altijd, "centreren!" Prachtig is het dan om te lezen hoe onder het kopje "Favorite album cover design, artwork, photography or packaging" wordt verwezen naar Herbie Hancock's Inventions and Dimensions uit 1963, een album dat ik zelf overigens niet bezit - bedenk daarbij wel dat we het hier over een van mijn favoriete musici hebben! "This cover is perfect in every way", stelt de schrijver die, net als ik, onder een betekenisloze naam schuilgaat. "I particularly like the off-centered symmetry so the Blue Note logo has room to fit comfortably on the darkness of the building." (Bron).

Nee, we denken niet aan centreren! We will fight them on the beaches. We will NEVER surrender.

Tulp

MacBuccaneer heeft Luepp's Notepad gekaapt!

Inderdaad heeft Huib het nogal druk de laatste tijd, gelukkig, zullen we dan maar zeggen. It pays the bills!
Nu moet hij voor een klant, alweer, een logo etc. ontwerpen voor een Russische zender. De vorige keer heeft hij ontzettend zitten pielen tussen verschillende applicaties met fonts; Apple snapt alles, vreet alles, maar zijn Adobe's After Effects had het er flink moeilijk mee. Het kostte enorm veel tijd. Tijd die je niet hebt als je een hele strakke deadline hebt.
Het eerste wat hij zei was: 'Ik wil een Russisch toetsenbord!' Dus ben ik een middagje gaan rondbellen: Apple Centers, Intertaal, Russische boekhandel, Russische supermarkten, Computer Collectief etc. Deze laatste had, naar bleek, de Gouden Tip: 'Ga naar AWB Computing in Utrecht, die hebben zoiets waarschijnlijk wel.' Zit de Average White Band nu ook in de computers, dacht ik nog.
Een telefoontje later waren wij de gelukkige aanstaande bezitters van een Russisch toetsenbord, dat ik vandaag heb opgehaald. Toen we de doos openden moesten we erg lachen. Het toetsenbord is gemaakt door de enige computerfabrikant die ons land telde. Sterker nog, Huib's eerste computer kwam, via Fokker, daar vandaan (jaja, ook toen al bestond het 'PC-Prive' project). Zijn hele scriptie en later zijn proefschrift is getypt op deze machine. En nu, na ruim 15 jaar werkt hij weer aan een Tulip.
Hij is er meteen me aan de slag gegaan, met grote tevredenheid!
En omdat hij het nu te druk heeft heb ik deze foto's maar geplaatst.

Je bent nooit te oud voor de arbeidsmarkt

Nederlanders nemen alleen jonge mensen aan (ja, maar wel met veel ervaring). Engelsen doen dat kennelijk anders. De BBC brengt ons het verhaal van een man die zijn honderdste verjaardag zojuist heeft gevierd op de werkvloer. Inderdaad, zijn werkvloer. Buster Martin werkt voor een loodgietersbedrijf. Hij is daar een paar jaar geleden nog aangenomen. Het bedrijf heeft meerdere 70-plussers in dienst alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. De honderdman poetst er de Morris bestelauto's. Oude auto's. Nou ja, wat is oud?

Het is een geweldig leuk verhaal! Bekijk het filmpje hier nu het er nog staat.